آن‌طور که مشخص است صنعت قطعه در کشور ما صنعتی کاملا وابسته به خودروسازی است، قطعه‌سازان کشورمان در شرایط انحصاری تولید خودرو در ایران هر آنچه که خواست خودروسازان کشورمان بود اجابت کردند و با خشنودی به تولید قطعات خودروهایی پرداختند که نسخه فروش آنها تنها در ایران اعتبار دارد. حال در شرایطی قرار داریم که خودروسازان کشورمان با استفاده از شرایط پسا تحریم، گام‌های لرزانی برای نوسازی صنعت خودرو کشور برداشته‌اند این در شرایطی است که انتقاد قطعه‌سازان از قراردادهای جدید، خود گویای عقب‌ماندگی این صنعت از آنچه «روند نوسازی خودروسازی کشور» خوانده می‌شود، است حال با توجه به انتقادات ایراد شده این سوال بار دیگر مطرح می‌شود که پیشرفت و توسعه صنعت خودرو باید با قطعه‌سازان داخلی پیش رود یا با پیشرفت خودروسازی، قطعه‌سازان نیز مسیر رشد و توسعه را طی کنند؟