لامبورگینی اسپادا

لامبورگینی مدل اسپادا را بین سال‌های 1968 تا 1978 در تولید خود داشته است و در کلاس GT آن را طراحی کرده است، این مدل براساس خودروهای موتور جلو-محور عقب بوده و 1630 کیلوگرم وزن داشته است. در سال‌های پیش از این، لامبورگینی خودروی چهار نفره کمتری را تولید کرده بود و در همین سال‌ها خودروهای اسپرت چهار نفره و دو در را در دستور کار خود قرار داد. این خودرو را مارسلو گاندینی در سری‌های مختلفی طراحی و تولید کرده است. بدنه این ماشین اسپرت از استیل ساخته شده است و موتور 12 سیلندرش 4 لیتر حجم داشته و در این خودرو برای اولین بار از جعبه دنده‌ای اتوماتیک استفاده شد که می‌توانست گشتاور موتور 12 سیلندر را به چرخ‌ها منتقل کند. ویژگی‌های موتور بزرگش باعث شد تا خودرو 320 اسب‌بخار قدرت داشته باشد. طراحی بخش پشت خودرو چندان دلچسب نبوده است و می‌توان گفت تصحیح این طراحی به خودروهای اسپرت آینده شکلی خیره‌کننده داده است.

لامبورگینی اوراکو

لامبورگینی از این خودروی اسپرتش در نمایشگاه تورین در سال 1970 میلادی رونمایی کرده است و اساس طراحی اتاق آن 2 در 2 بوده است. لامبورگینی در ساخت این خودرو اصول آیرودینامیک را کاملا رعایت کرده است و از کاپوت تیز آن می‌توان درک کرد که برای سرعت‌های بالا طراحی شده است. طراحی خودرو چهارنفره و دو در است و سقف خودرو تا پشت خودرو امتداد پیدا کرده است که از ویژگی‌های خودروهای اسپرت به‌حساب می‌آید. این خودرو ازجمله خودروهای اسپرتی بود که قیمت نسبتا پایینی داشته و بر عکس بسیاری از خودروهای اسپرت که فقط توسط قشر خاصی از جامعه خریداری می‌شوند در دسترس‌تر بوده است. طراح این خودرو مارسلو گاندینی بوده است و در حالی پا به دنیای ماشین‌ها گذاشته که لامبورگینی تجربه موفق میورا را در کارنامه خود داشته است. لامبورگینی اوراکو در سه مدل با پیشرانه‌های متفاوت تولید شده است. موتور در این خودرو 9/ 1 لیتر، 4/ 2 و 9/ 2 لیتر و به‌صورت 8 سیلندر بوده‌اند که به ترتیب 180، 217 و 247 اسب‌بخار قدرت داشته‌اند.

لامبورگینی مورسیه‌لاگو

سالگرد خودروها همواره فرصتی مغتنم بوده برای ارائه بهترین محصول ممکن ازسوی خودرو‌سازان و لامبورگینی مورسیه‌لاگو از جمله همین خودروهایی است که در سالگرد تولد شرکت مادری در سال 2002 طراحی و معرفی شده است. مورسیه‌لاگو در زبان اسپانیایی به نام گاوی است که با وجود ۲۴ زخم شمشیری که در جنگ کوردوبا خورد، همچنان زنده ماند. معنای دیگر آن خفاش است، به همین خاطر این مدل لامبورگینی در فیلم شوالیه تاریکی به‌عنوان اتومبیل بتمن مورد استفاده قرار گرفت. این مدل از طراحی بدنه خاصی بهره برده است به‌گونه‌ای که مقاومت هوا در مدلSV این نوع لامبورگینی به نحوی است که می‌تواند با سرعت ۳۴۱ کیلومتر در ساعت حرکت کند بدون اینکه تعادلش را از دست بدهد و از مسیر منحرف شود. لامبورگینی با استفاده از فناوری فیبرکربن وزن آن را 100 کیلوگرم کم کرده است. طراحی این خودرو بسیار زیبا و خیره‌کننده بوده است و با موتور 2/ 6 لیتری و 5/ 6 لیتری می‌توانسته 572 و 670 اسب‌بخار قدرت تولید کند که بسیار قابل توجه بوده است.

لامبورگینی اونتادور

لامبورگینی اونتادور در سال ۲۰۱۱ از طرف اشتفان وینکلمن رئیس کمپانی لامبورگینی معرفی و به‌صورت رسمی در نمایشگاه خودروی ژنو 2011 رونمایی شد. این مدل خودرویی دو در و دو نفره است که موتور قدرتمندش 691 اسب‌بخار نیرو را تولید می‌کند و می‌تواند به حداکثر سرعت 350 کیلومتر در ساعت برسد. شتاب بالا در این خودرو از ویژگی‌هایی منحصربه‌فردی است که می‌تواند در مدت زمان تنها 9/ 2 ثانیه از صفر به 100 کیلومتر در ساعت برسد. لامبورگینی برای بازنشسته کردن مورسیه لاگو این خودروی معروف را ساخته است و توانست شهرت بیشتری نسبت به سایر خودروی لامبورگینی به‌دست آورد. این خودرو تا به امروز در خط تولید حضور داشته است و به‌عنوان مدلی موفق از شرکت لامبورگینی در مسابقات و رویدادهای زیادی حضور داشته است. در برخی گزارش‌ها این خودرو توانسته است به سرعت 370 کیلومتر در ساعت هم دست پیدا کند. این سرعت بالا نیاز به مهندسی بالایی در طراحی دارد تا خودرو در این سرعت به پرواز در نیاید و چسبندگی بیشتری به زمین داشته باشد.

لامبورگینی رونتون

لامبورگینی بعد از تجربه مورسیه‌لاگو و طراحی خیره‌کننده آن به سمت طراحی‌های مرموز در خودروهای اسپرتش رفت و رونتون از آن خودروهایی بوده که در زمان معرفی توجه‌های زیادی را به خود جلب کرده است. این خودرو براساس مدل پایه 640LP ساخته شده است و با قدرت 640 اسب‌بخار خودرویی اسپرت و پر قدرت بوده که در تعداد بسیار محدود و تنها 20 عدد از آن با قیمت 5/ 1 میلیون دلار در دو مدل کوپه و روداستر ساخته شده است. حداکثر سرعتی که برای این خودرو تخمین زده می‌شود 380 کیلومتر در ساعت است که در نوع خود فوق‌العاده به‌حساب می‌آید. هر چهار چرخ این خودرو محرک هستند و می‌توانند قدرت و گشتاور را به تمام چرخ‌ها منتقل کنند که این موضوع باعث افزایش پایداری خودرو می‌شود. طراحی بدنه در این مدل براساس همان مدل‌های قدیمی بوده است، اما همه چیز در این مد به بهترین شکل ممکن تجلی یافته است و خودرویی سوپر اسپرت نتیجه سال‌ها تلاش این شرکت در ساخت خودرو بوده است.

لامبورگینی350GT/ 400

دهه 1960 برای لامبورگینی سر آغاز اتفاق‌های پرهیجانی برای این شرکت و خودرو‌سازی بوده است. لامبورگینی در همین دهه با ساخت مدل 350GT با تعداد 120 دستگاه از خودرویی رونمایی می‌کند که در نوع خود بی‌نظیر بوده است. نمونه‌های اولیه از خودرو 350GT به موتوری 12 سیلندر با حجم 5/ 3 لیتر مجهز بوده‌است که می‌توانسته 400 اسب‌بخار نیرو تولید کند. کاپوت کشیده از مهم‌ترین ویژگی‌های این خودرو در بخش طراحی بدنه بوده است که بعدا لامبورگینی در مدل‌های آینده طول آن را کاهش داده است. در مدل 400GT تعداد دستگاهای تولیدی به به 247 دستگاه می‌رسد و حجم موتور با افزایش مواجه می‌شود و به 4 لیتر ارتقا پیدا می‌کند. نیروی تولید شده توسط موتور با کمک جعبه دنده‌ای 5 سرعته و دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌شود. از نظر طراحی این دو خودرو شباهت زیاد با هم دارند، ولی با مدل‌های آینده لامبورگینی از نظر زبان طراحی متفاوت هستند. این خودرو‌ها در مدت زمان 8/ 6 ثانیه می‌توانستند به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسند.

لامبورگینی وننو

وننو یکی از مدل‌های لامبورگینی است که از اونتادور الهام گرفته و براساس این خودرو به‌صورت محدود ساخته شده است. این خودروی سوپر اسپرت نمونه‌ای از اوج فناوری است که در بین سال‌های 2014-2013 معرفی شده است. 5 دستگاه از وننو توسط لامبورگینی ساخته شده که یک دستگاه برای مقاصد آزمایش مورد استفاده قرار گرفته است. یک دستگاه به موزه و سه دستگاه دیگر با قیمت بیش از 1/ 3 میلیون یورو فروخته شده است. مدل رودستر وننو در سال 2014 به تعداد 9 دستگاه ساخته شد و همانند اونتادور می‌تواند در 9/ 2 ثانیه از حالت توقف به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد و حداکثر سرعتی که برای این خودرو در نظر گرفته شده 356 کیلومتر است. نیرویی که این خودرو تولید می‌کند به ازای هر 9/ 1 کیلوگرم یک اسب‌بخار نیرو است. فناوری حرف اول را در این خودروها می‌زند و خودروسازان به کمک این فناوری‌ها مرزهای سرعت و شتاب را در هم می‌شکنند.

لامبورگینی دیابلو

در بین سال‌های 1990 تا 2001 ایتالیایی‌ها خودرویی را معرفی کردند که خصوصیات خاص و زیبایی‌های بدنه‌اش باعث شده بود تا مورد توجه قرار بگیرد. دیابلو به‌عنوان یک هایپرکار با رگ و ریشه لامبورگینی توانست به سرعت 320 کیلومتر در ساعت برسد. لامبورگینی بر عکس بسیاری از مدل‌ها که در تعداد محدود آنها را تولید کرده این خودرو را بیشتر از مدل‌هایش ساخته است و به عدد 2884 عدد رسیده است. این خودرو با دو نوع موتور عرضه شده است که 12 سیلندر با حجم‌های 7/ 5 لیتر و 6 لیتر بوده‌اند. قدرت موتور در موتور 7/ 5 لیتری به 485 اسب‌بخار می‌رسیده و گشتاور موتور 580 نیوتن بر متر بوده است. موتور در وسط خودرو قرار می‌گرفته و جعبه دنده 5 سرعته دستی قدرت موتور را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرده است. درها در این مدل رو به بالا باز می‌شده‌اند و این مدل از اولین خودروهایی بوده است که می‌توانسته به سرعت‌های بالا دست پیدا کند.

لامبورگینی کانتاش

کانتاش از مدل‌های معروف لامبورگینی است که در سال 1974 تا 1990 در خط تولید این شرکت ایتالیایی حضور داشته و 2000 دستگاه از آن در طول این سال‌ها ساخته شده است. موتور موفق 12 سیلندر لامبورگینی در زیر کاپوت کوتاهش قرار گرفته است که در سه حجم متفاوت نیروی مورد نیاز خودرو را تامین می‌کرده است. مارسلو گاندینی به‌عنوان طراحی تازه کار بر روی این مدل کار کرده است و با وجود تجربه کم لامبورگینی معروف میورا را نیز در کارنامه طراحی خود دارد. درها در این مدل هم رو بالا باز می‌شد و به‌عنوان اجداد خودروهای امروزی لامبورگینی رد پای طرح‌های امروزی را می‌توان در بدنه آن مشخص کرد. این خودرو با ویژگی‌ها و توانی که دارد به‌عنوان خودرویی مسابقه‌ای که مجوز تردد در خیابان را داشته شناخته می‌شود و البته موضوع برای تمام خودروهای لامبورگینی صدق می‌کند. مدل‌های متنوعی از کانتاش توسط ایتالیایی‌ها عرضه شد تا به نیاز مشتریان وفادارش پاسخ داده شود.

لامبورگینی میورا

در زمانی که لامبورگینی میورا را معرفی کرد این مدل توانست به‌عنوان سریع‌ترین خودروی دنیا مطرح شود. این شرکت ایتالیایی در بین سال‌های 1966 تا 1973 میورا را در خط تولید خود داشته است و بیش از 750 دستگاه از آن را در این سال‌ها تولید کرد. میورا خودروی موتور وسط و عقب محور بوده که به‌عنوان خودرویی اسپرت به‌عنوان بهترین خودروی لامبورگینی شناخته می‌شود. این خودرو ابتدا قرار نبود به تولید برسد اما در نهایت توانست به‌عنوان پرچمدار این شرکت در میان خودرو سازان و غول‌های این صنعت شناخته شود. موتور این خودرو حجمی معادل 4 لیتر و 12 سیلندر بوده و مانند بسیاری از مدل‌های لامبورگینی جعبه دنده 5 سرعته دستی را برای انتقال 350 اسب‌بخار قدرت استفاده کرده است و تا زمانی که کونتاچ وارد خط تولید شود این خودرو حضور موثر و پر آوازه‌ای در بازار خودروهای اسپرت داشته است. لامبورگینی با استفاده از این خودرو توانست خود را به‌عنوان سوپر اسپرت‌سازی قابل اعتنا مطرح کند.