به گزارش خودرونگاران ، خودرویی که سایه امریکا بر سرش بود اما هیچ وقت یک امریکایی تمام عیار شناخته نمی شد. نام شورولت را بر پیشانی داشت اما عیوب فراوانش داد مالکان را درآورده بود ، تا جایی که فقط با 2 سال تولید مجبور شد تا جای خود را به خودروهای دیگری بدهد.
تنها دو سال از آغاز دهه 50 شمسی گذشته بود که جعفر اخوان مالک شرکت بازرگانی جیپ ایران متوجه شد که اتومبیل‌های آریا و شاهین تولیدی این شرکت دیگر توان رقابت با خودروهای وارداتی جدیدی که هر روز در خیابان ها رخ نشان می دادند را ندارند.
او که آدم زیرکی بود به سرعت تصمیم گرفت تا به سراغ شرکت معظم جنرال موتورز امریکا برود ، زیرا روابط خوبی با آن ها داشت و مردم ایران نیز محصولات این شرکت را با نیکی یاد می کردند.
اخوان بعد از حصول توافق با جنرال موتورز امریکا ، نام شرکتش را به جنرال موتورز ایران تغییر داد و خودروی اپل رکورد (اپل تحت مالکیت جنرال موتورز بود) را از سبد محصولات این شرکت انتخاب و آن را با نام شورولت رویال روانه جاده های ایران کرد.
مشتریان جنرال موتورز ایران ، می توانستند تا یکی از پیشرانه های 2500 سی‌سی 115 اسب بخاری و 2800 سی‌سی 145 اسب بخاری دو کاربراته را برای آن انتخاب کنند و کولر و هیدرولیک هم از تجهیزات استاندارد آن بود.اگرچه اعتماد به نشان GM سبب شد تا مردم در سال نخست بیش از 7 هزار دستگاه از این خودرو را خریداری کنند اما تنظیم سخت کاربراتورها و جلوبندی ضعیف این خودرو صدای مالکان آن را درآورده بود. 
وزن سنگین پیشرانه 6 سیلندر و راه های پر از دست انداز ایران سبب می شد تا سیبک پایین از طبق جدا شود و گاهی اوقات نیز حوادثی را به وجود آورد و دست راننده را در پوست گردو بگذارد. پس از 2 سال تولید بی وقفه و سنجش تقاضای روزافزون برای خودروهای امریکایی در بازار ایران ، جنرال موتورز در سال 1355 تصمیم گرفت تا این خودرو را از خط تولید خارج و خودروهای با اصالت بیوک اسکای لارک ، شورولت نوا و کادیلاک سویل را جایگزین کند.
این خودرو با دو موتور با حجم موتور ۲۵۰۰ سی سی و ۲۸۰۰ سی سی عرضه می‌شد. تولید این خودرو در سال ۱۹۷۷ متوقف شد و تا سال ۱۹۸۷ خط تولید آن به شورولت نوا، بیوک و کادیلاک سویل اختصاص یافت. این خودرو در نیمهٔ اول دههٔ ۵۰ شمسی برای جایگزینی دوج کرنت به عنوان ماشین پلیس ملی انتخاب شد.