به گزارش خودرونگاران به نقل از اقتصادنیوز، صنعت قطعه‌سازی کشور با اشتغال 300 هزار نفری که به وجود آورده یکی از مهم‌ترین صنایع کشور است که به پشتوانه آن صنعت خودرو به عنوان یکی از پیشران های رشد اقتصادی معرفی شده است.

قطعه سازی به صورت منسجم در ایران اگرچه عمری طولانی ندارد اما با توجه به تولید برخی خودروهای روز دنیا در کشور و همکاری مشترک قطعه‌سازان با همتایان اروپایی، این صنعت رفته رفته صاحب برند می‌‌شود به‌طوری‌که برخی کارشناسان صنعت خودرو بر این باورند که اگر سرمایه گذاری مناسبی در این صنعت صورت گیرد برندهایی در آن شکل خواهد گرفت که به راحتی راه جهانی شدن را خواهند پیمود.

محمدرضا نجفی‌منش، دبیر انجمن قطعه‌سازان معتقد است که صنعت قطعه‌سازی کشور در ابتدای راه خود قرار گرفته و برندسازی در آن هنوز شکل نگرفته اما با توجه به روند جهانی شدن صنعت خودرو، پی‌ریزی برندسازی در صنعت قطعه‌سازی آغاز شده است.

او با اشاره به عمر کم صنعت قطعه‌سازی در ایران گفت: آنچه که طی این سال ها شما شنیده‌اید که مثلا صنعت قطعه سازی ما در آستانه تعطیلی قرار گرفته یا در حال نابودی است بیشتر قطعه‌سازانی منظور بوده که در تیراژهای بسیار کم و حتی کیفیت‌های نه چندان زیاد اقدام به تولید قطعه می کرده اند که خود به خود نتوانسته اند در این بازار بمانند و حذف شده اند.

دبیر انجمن قطعه‌سازان افزود: در مقابل هم قطعه سازانی داشته ایم که با توسعه فعالیت های خود به افزایش استخدام روی آورده اند. مثلا شرکتی مانند کروز تا پیش از این 5 هزار نیرو داشت اما اخیرا با توسعه فعالیت های خود توانسته سطح نیروهای خود را به 9 هزار نفر ارتقا دهد. بنابراین اگر در بخشی دچار ریزش شده‌ایم در بخش های با توسعه صنعت قطعه‌سازی شاهد گسترش سطح فعالیت برخی شرکت ها و برند شدن آنان بوده‌ایم.

نجفی‌منش که با ماهنامه دانش بنیان گفت‌وگو کرده افزود: با توجه به کاهش تقاضا در بازار خودرو هم اکنون این صنعت با 60 درصد ظرفیت خود مشغول کار است و ما معتقدیم که در صورت رونق بازار خودرو قطعه سازان ما به راحتی خواهند توانست 40 درصد افزایش تولید داشته باشند. البته امسال احتمال دارد که با توجه به افزایش تولید خودرو بخشی از این 40 درصد وارد مدار تولید شود اما در هر صورت می توان گفت که این صنعت با تمام ظرفیت خود کار نمی کند.

او گفت: با توجه به اینکه در مقطعی قیمت دلار ارزان نگه داشته شد و تولید داخلی به صرفه نبود، برخی از قطعه سازان به سمت واردات قطعه رفتند و کارگاه های کوچک خود را تعطیل کردند. امروز هم ما معتقدیم که قیمت دلار واقعی نیست بهتر است که دولت اجازه دهد قیمت آن به طور واقعی تعیین شود. البته فقط نمی‌توان گفت که تغییر شیفت قطعه‌سازان از تولید به واردات فقط به دلیل دلار هزار تومانی سال‌های 84 تا 92 شکل گرفته است بلکه محدودیت‌های بین‌المللی هم سبب شد تا ارتباط صنعت قطعه‌سازی کشور با بزرگان دنیا قطع شود آنها نتوانند از طریق تولید مشارکتی به برندی معتبر تبدیل شوند.

دبیر انجمن قطعه‌سازان افزود: بنابراین می توان گفت که دو عامل سیاست های ارزی و تجاری به همراه محدودیت های بین المللی باعث شدند تا صنعت قطعه سازی نتواند رشدی ازنظر تکنولوژی داشته باشد.

او گفت: می توان گفت بیشترین ضربه را قطعه سازان کوچک خوردند و نتوانستند در برابر سیل واردات مقاومت کنند. اما خب با توجه به شرایط خاص اقتصادی و روابط بین المللی در طول چند سال اخیر بزرگان صنعت قطعه سازی کشور هم از این سیلاب در امان نماندند.

نجفی منش افزود: بر اساس آماری که انجمن قطعه سازان به دست آورده، حدود یکهزار و 200 قطعه ساز در کشور مشغول فعالیت هستند که البته برخی آمارها نشان می دهد تعداد آنها به دو هزار واحد هم می رسد. در این کارخانه ها 295 هزار نفر مشغول کارند که با توجه به رکود سال 92 نزدیک به 40 هزار نفر آنها تعدیل شدند اما بخشی از آنان طی ماه های اخیر با توجه به توسعه صنعت قطعه سازی به کار برگشته اند.

او افزود: مشکلی که هم اکنون صنعت قطعه سازی ما از آن رنج می برد و باعث شده که برندها یا هلدینگ هایی قوی در آن به وجود نیایند این است که تعداد زیادی قطعه ساز کوچک وجود دارد که هیچ گونه اجماعی با هم ندارند و اگر زیر سقف مدیریتی واحد قرار نگیرند نمی توان به بقای آنان امیدوار بود.