از کجا آمد؟
سال 2007 میلادی، لوتوس قله فتح‌نشده‌ای را باقی نگذاشته است. الیسه چنان می‌فروشد که انگار نه انگار یک اسپرت خاص با مشتریان خاص است. شاید در آلمان نماد جوانان ماجراجو پورشه 911 باشد ولی در انگلستان این افراد گزینه دیگری غیر از این خودرو ندارند. شرکت می‌خواهد ویرایش جدیدی از الیسه را با پیشرانه تقویت‌شده 189 اسب‌بخاری روانه بازار کند. این اقدام در حالی رخ می‌دهد که مشتریان دیگر با این اعداد و ارقام راضی نمی‌شوند. بنا بر این همان سال یک نمونه بهینه‌سازی شده 218 اسب‌بخاری سوپرشارژر را هم به لیست فروش اضافه می‌کند. در ظاهر این یک اقدام خارق‌العاده از یک خودروساز متخصص در زمینه اسپرت‌سازی است. ولی غافل از اینکه به گونه‌ای ناخودآگاه در حال بالا بردن سطح انتظار مشتریان است. روشی غیر قابل کنترل که دیگر با تولید مدل‌های قوی‌تر راضی‌کننده نیست. لوتوس خوب می‌داند که سقف توانایی‌های الیسه در همین حد است. تقویت بی‌مورد آن می‌تواند با از دست رفتن قابلیت‌های فنی و در حقیقت ضربه به بزرگ‌ترین مزیت آن همراه باشد. پروژه‌هایی مثل «اگزیج» و «اروپا اِس» باید در حد یک استثنا باقی می‌ماندند. بنا بر این در اقدامی عقلانی، کار روی یک پلت‌فرم جدید را آغاز می‌کند. ولی واقعیت آن است که طراحی یک محصول متفاوت، آزمون‌های میدانی و اخذ مجوزهای لازم، کاری است که کمتر از 6 ماه به سرانجام نمی‌رسد. استارت کار از همان اواسط سال 2007 می‌خورد. طرح‌های اولیه می‌آیند و می‌روند و ایرادهای فنی در سکوت کامل خبری مرتفع می‌شوند. هیچ‌یک از نمونه‌های پیشنهادی به مدیران، قابل قبول نیستند. اگرچه محصول جدید جایگزین الیسه نیست ولی در صورتی که این خودرو نتواند حداقل به اندازه آن موفقیت کسب کند، کار شرکت تمام است. ابتدای سال 2008 اعلام می‌شود که مهندسان و مدیران خودروی آینده را به سرانجام رسانده‌اند. آزمون‌ها با موفقیت پشت سر گذاشته شده و همه‌چیز آماده رونمایی است. خودرویی مبهم با چهره‌ای دیده‌نشده با کد مرموز «پروژه عقاب». تا اینکه در جولای همان سال لوتوس از محصول جدید خود طی نمایشگاه بیرمنگام پرده‌برداری کرد. کوپه‌ای چشمگیر به اسم Evora.
برادر جنگجو
تصور نمی‌شد شرکتی که بیش از یک دهه نتوانسته بود تغییر محسوسی در ظاهر الیسه ایجاد کند، توانمندی خیره‌کننده‌ای در خلق چنین مدل منحصر به فردی داشته باشد. اوورا دنیایی متفاوت و شخصیتی مستقل از الیسه را به نمایش گذاشته بود. یک سوپراسپرت واقعی که خود را به هیولاهای رقیب نزدیک می‌کرد. هدف از تولید این خودرو ساخت یک کوپه بزرگ‌تر با قابلیت‌هایی مسابقه‌ای‌تر و همچنین سرعت و قدرت بیشتر بود. در حقیقت مدل قبلی یک کوپه دو درب دو نفره بود و این مدل یک نسخه دو درب 4 نفره. این اهداف نمی‌توانست با دنیای الیسه منافاتی داشته باشد. شرکت طی یک بیانیه تمام نگرانی‌ها بابت پایان یافتن تولید الیسه را از بین برد و اعلام کرد که این خودرو همچنان به موازات اوورا تولید خواهد شد. با راحت کردن خیال مشتریان سنتی، تمرکز شرکت روی مسائل مهم‌تر جلب شد. الیسه خودرویی بود که با توجه به ساختار طراحی‌اش، حتی اگر خودش هم می‌خواست، نمی‌توانست سنگین باشد. اما اوورا با توجه به ابعاد بزرگ‌تر با چالش وزن بالا روبه‌رو بود. محصولات اولیه ناگهان به وزنی حدود 1400 کیلوگرم رسیدند. اتفاقی شوم برای کارنامه درخشان شرکت. لوتوس برای سر و سامان دادن به اوضاع بار دیگر سراغ تویوتا رفت. آنها در گام اول تصمیم گرفتند از ژاپنی‌ها امتیاز آن پیشرانه 5/ 3 لیتری 6 سیلندر Vشکل 276 اسب‌بخاری را خریداری کنند. این موتور قدرتمند روی آن بدنه سنگین، کارآیی خوبی از خود به نمایش می‌گذاشت. همان روال جنون‌آمیزی که با الیسه شروع شده با اوورا نیز استارت خورد. آنها در گام بعدی تصمیم به استفاده از پیشرانه 5/ 3 لیتری 6 سیلندر Vشکل سوپرشارژی گرفتند که 345 اسب‌بخار نیرو داشت. شرکت برای اینکه هماهنگی خوبی بین پیشرانه و جعبه‌دنده ایجاد شده باشد، حتی گیربکس‌های جدید را هم از «آیسین» ژاپن تهیه کردند. اوورا زودتر از پیش‌بینی‌ها خودش را در دل مخاطبان جا کرد. مدل اولیه 276 اسب‌بخاری می‌توانست صفر تا صد را در 8/ 4 ثانیه بپیماید و سپس به سرعت نهایی 262 کیلومتر در ساعت برسد. اوورای 345 اسب‌بخاری نیز می‌توانست صفر تا صد را در 4/ 4 ثانیه طی کند و از مرز سرعت نهایی 285 کیلومتر در ساعت نیز بگذرد. سال 2012 اولین حضور این خودرو در قامت یک ریسر تمام عیار با نام جی‌تی‌ای در رقابت‌های 24 ساعته لومان بود. این حضور شاید با موفقیت چشمگیری همراه نشد ولی دریچه جدیدی را به دنیای او گشود. شرکت فهمید که هنوز به سقف توانمندی‌های خودروی فوق نرسیده‌اند. بنا بر این کار روی یک مدل بسیار متفاوت به اسم اوورا 400 را شروع کردند. خودرویی که نام‌گذاری‌اش به دلیل قدرت 400 اسب‌بخاری‌اش بود. نسخه‌ای که همان اول کار تبدیل به لوتوس رکورددار شد.
جادوی 400 اسب‌بخاری
جهش خیره‌کننده 55 اسب‌بخاری، فشار سنگینی را روی موتور وارد می‌کرد. با اینکه بلوک پیشرانه همان 5/ 3 لیتری 6 سیلندر Vشکل سوپرشارژ تویوتا بود ولی بیرون کشیدن 400 اسب‌بخار نیرو در 7 هزار دور در دقیقه و 410 نیوتن‌متر گشتاور در 3500 دور در دقیقه دیگر از پس ژاپنی‌ها برنمی‌آمد. با یک حساب و کتاب ساده متوجه می‌شویم که بازده این پیشرانه 7/ 115 اسب‌بخار نیرو و 6/ 118 نیوتن‌متر گشتاور به ازای هر لیتر از حجم موتور بوده است. سیلندرهای 94 میلی‌متری که هر کدام گنجایش 576 سی‌سی سوخت داشتند، یکی از دلایل ثبت این اعداد رویایی بود. البته لوتوس در اوورا 400 بدون هیچ فوت وقتی سراغ سوپرشارژهای ادلبروک رفت تا بتواند این حجم از اسب‌بخار را یکدفعه تولید کند. اوورا 400 با جرم 1415 کیلوگرمی‌اش توانست نسبت قدرت به وزن 6/ 282 اسب‌بخار به ازای هر تن را ثبت کند. این کوپه انگلیسی چندان هم ریزاندام نیست. طول، عرض و ارتفاعی که به ترتیب 4394، 1845 و 1229 میلی‌متر شده حکایت از ابعادی مانند یک هاچ‌بک دارد. تازه این در حالی است که فضای داخلی آن چیزی حدود 2 متر مکعب بود. باید اعتراف کرد که اگرچه در ردیف عقبی دو صندلی گنجانده شده ولی تقریبا نمی‌توان از آنها استفاده کرد. فاصله محوری عدد 2575 میلی‌متر را نشان می‌داد که لوتوس هنوز هم تخصص ویژه‌ای در نحوه چینش المان‌های انتقال قدرت دارد. ساختار قوای محرکه در این خودرو یکی از عجیب‌ترین‌ها است. زیر کاپوت جلو رادیاتورها و خنک‌کننده‌های اصلی قرار دارند. زیر درب عقب نیز موتور قرار دارد. محفظه بار جایی است بین موتور و سپر عقب. فضایی 161 لیتری که برای قرار دادن یکی، دو ساک کوچک کفایت می‌کند. لوتوس به خریداران معمولی توصیه می‌کند که از تایرهای 35/ 235 میلی‌متری 19 اینچی در جلو و 30/ 285 میلی‌متری 20 اینچی در عقب استفاده کنند. ولی در عوض برای حرفه‌ای‌ها پیشنهاد استفاده از دو جفت تایر 30/ 275 میلی‌متری 21 اینچی را دارد. دیسک‌های ترمز در محور جلو 370 میلی‌متری و در محور عقب 350 میلی‌متر هستند. استفاده از سیستم انتقال قدرت RWD (محور متحرک عقب) و یک جعبه‌دنده 6 سرعته دستی، به خوبی نشان می‌دهد که اوورا 400 یک اسپرت اصیل است. چکیده توانمندی‌های فنی این لوتوس خودش را در شتاب و سرعت نشان می‌دهد. جایی که می‌توان با آن صفر تا صد را طی 1/ 4 ثانیه پیمود. شتاب صفر تا 160 کیلومتر در ساعت آن نیز زیر 10 ثانیه ثبت شده است. آمار رسمی در دست است که حکایت از ثبت شتاب صفر تا 270 کیلومتر در ساعتی آن طی 11/ 18 ثانیه دارد. البته سرعت نهایی این خودرو کمی بیشتر از 280 کیلومتر در ساعت است. اوورا 400 برای پیمودن 400 متر 7/ 12 ثانیه زمان نیاز دارد و آن را با سرعت 182 کیلومتر در ساعت می‌پیماید. طی کردن مسیر یک کیلومتری با این خودرو فقط 23 ثانیه طول می‌کشد.
نظر دیگران
MOTOR TREND
اینکه هنوز شرکتی پیدا می‌شود که این‌گونه آزادانه و بی‌محابا دست به جنون می‌زند، یک اتفاق نادر است. لوتوس در ایامی که اغلب سوپراسپرت سازان بزرگ خود را درگیر محفاظه‌کاری کرده‌اند، دست به شاهکار زده است. کم شرکتی پیدا می‌شود که دو محصول تقریبا هم‌رده و کاملا اسپرت را به موازات هم با موفقیت و محبوبیت هم‌اندازه پیش ببرد. نه اوورا 400 برای الیسه خطرآفرین است و نه الیسه برای اوورا 400 یک تهدید. با این خودرو معنی واقعی سرعت حداکثری در داخل پیچ را تجربه کنید. به هر حال پرداخت 94 هزار و 500 دلار ارزشش را دارد.
CAR & DRIVER
لوتوس اوورا 400 به تنهایی توانست مفهوم استفاده استادانه از سوپرشارژر را تغییر دهد. اگرچه از این خودرو نمونه جعبه‌دنده اتوماتیک آن نیز ساخته شده که البته به نسبت نسخه دستی زمین تا آسمان فرق دارد. تجربه نشان داده در یک سوپراسپرت معمولی قسمت اعظمی از توان خروجی صرف غلبه بر وزن خودرو می‌شود، ولی انگلیسی‌ها کاری کرده‌اند که تمام 400 اسب‌بخار در اختیار راننده قرار بگیرد. دیگر به جرات او بستگی دارد که چگونه آن را به بازی بگیرد. این چیزی است که جگوار اف-تایپ و آئودی تی‌تی-آر.اس به دنبالش هستند.
CAR MAGAZINE
فناوری‌های مدرن خودروسازی چنان پیشرفت کرده‌اند که اگر روزی بفهمیم از یک پیشرانه 1000 سی‌سی 500 اسب‌بخار بیرون آمده، دیگر تعجب نخواهیم کرد. اما برتری اوورا 400 فقط به خاطر اعداد و ارقامی که از دل پیشرانه کم‌حجمش بیرون می‌کشد، نیست. با این خودرو هنوز هم می‌توان تجربه واقعی اسپرت‌بازی را حس کرد. چیزی که شاید در دهه 70 میلادی با فراری‌ها در ایتالیا و با کاماروها در آمریکا می‌دیدیم. لوتوس بابت این حفظ این لذت تکرار نشدنی از سودهای عجیب و غریب بازار چشم پوشانده است. البته کمتر کسی پیدا می‌شود که یک دقیقه با آن رانندگی کند و عاشقش نشود.
EVO
پورشه 10 سال تمام تلاش کرد تا سرانجام با تولید کیمن جی‌تی4 خودش را راضی کرد. ولی لوتوس با یک قدم هرآنچه می‌خواست را به دست آورد. این خودرو نشان داد که خوب نیست؛ عالی است. اوورا 400 در عین اینکه می‌تواند یک کوپه بی‌مصرف برای افراد آماتور باشد، در مقابل این پتانسیل را دارد که برای حرفه‌ای‌ها تبدیل به یک موشک ترسناک شود. آن صدا با ابهتی که از اگزوز این خودرو بیرون می‌آید، فرآیندی دستکاری‌شده از سوی مهندسان نیست. این غرش بی‌امان سوپرشارژرهایی است که در همان دور موتورهای پایین نیز اثر خود را می‌گذارند.