ولوو S90 T6؛ بازگشت وایکینگ‌ها
از 1998 تا 2016 بزرگ‌ترین خودروساز سوئد یکی از پرفروش‌ترین سدان‌های اروپا را تولید می‌کرد. خودرویی در ظاهر ساده ولی با انبوهی از امکانات به نام S80. این محصول در زمان خودش پرچم‌دار تولیدات ولوو بود. اس80 توانسته بود از سختگیرترین موسسات تست تصادف، بالاترین امتیازات را به دست بیاورد. تا پیش از آنکه رابطه ولوو با فورد شکرآب شود، این خودرو از نظر فنی با فورد موندئو مقایسه می‌شد. از اوایل 2015 دیگر ساز خداحافظی با آن توسط مالکان جدید نواخته شد. تا اینکه در ابتدای سال 2016 میلادی و طی یک رونمایی در نمایشگاه دیترویت، از جانشین آن پرده‌برداری شد. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از دنیای اقتصاد، محصولی جدید که اس90 نام داشت با یک تحول بزرگ در طراحی آمده بود. دیگر نمی‌شد آن را یک خودروی ساده قلمداد کرد. حالا مانند اغلب اروپایی‌ها او نیز از چراغ‌های هوشمند LED استفاده می‌کرد. ویرایش خاصی از اس90 وجود دارد که مانند لوکس‌های مرسدس و ب‌ام‌و به‌صورت LWB (فاصله محوری طویل) طراحی شده است. البته ولوو بیش از آنکه روی نسخه‌های بنزینی این محصول تمرکز کند، روی ویرایش‌های هیبریدی‌اش متمرکز است که برای بازارهای فانتزی تولید خواهد شد. نسخه D5 این خودرو که دارای یک پیشرانه 2 لیتری دیزلی است، شاید یکی از معدود گازوئیل‌سوزهایی باشد که از دو توربوشارژر بهره می‌گیرد.
کادیلاک CT6؛ کابوس همه لوکس‌ها
جنرال‌موتورز بعد از خداحافظی با برند اولدزموبیل و کمرنگ شدن حضور بیوک، مجبور بود خودرویی را برای جلوگیری از محبوبیت فوق‌العاده بنز Sکلاس، ب‌ام‌و سری7، آئودی A8، لکسوس LS و لینکلن کانتیننتال عرضه کند. این خودرو باید چیزی مانند کادیلاک فلیت‌وود می‌شد که در سال‌های دور با تمام غول‌های تجملی دنیا سر جنگ داشت. تصور بر این بود که زیرمجموعه کادیلاک آن هم با مدل سی‌تی‌اس می‌خواهد به سپاه دشمن بزند. اما ناگهان جنرال‌موتورز برگ برنده‌اش را رو کرد و پس از سال‌ها CT6 را به‌عنوان جانشین فلیت‌وود در نمایشگاه نیویورک به بازارهای جهانی معرفی کرد. سی‌تی6 از یک نظر بسیار تاثیرگذار بود و آن کاهش ضریب نفوذ آلمان‌ها در بازارهایی چون خاورمیانه، کره‌جنوبی و ژاپن بود. این یکی از معدود مدل‌های کادیلاک است که در لیست فروش خود تنها یک موتور V8 برای عرضه دارد. شرکت در نظر دارد با توسعه پیشرانه‌های کم‌حجم ولی با قدرت بالا، سیاست کاهش مصرف سوخت را تا جایی که می‌تواند ادامه دهد. گفته می‌شود به دستور جنرال‌موتورز قرار است ویرایش برقی-هیبریدی آن با الهام از شورولت ولت به‌زودی با تیراژ انبوه راهی بازار شود. شرکت ادعا می‌کند در نسخه‌های ویژه سی‌تی6 از رنگ‌هایی استفاده کرده که پیش از این هیچ‌گاه دیده نشده بودند.
مرسدس‌بنز E300؛ کهنه‌کار و کاربلد
اولین‌باری که پشت یکی از Eکلاس‌ها عبارت E300 نقش بست درست سال 1979 و همزمان با عرضه ویرایش دیزلی این سدان بود اما به مرور زمان و با عرضه نسل‌های جدید Eکلاس، این مدل نیز ماهیتی عجیب‌تر پیدا کرد. اکنون در آخرین فیس‌لیفت نسل پنجم (منهای مدل‌های پونتون و فین‌تیل)، یک ای300 کاملا به‌روز شده را می‌بینیم. بازگشت مرسدس به دنیای چراغ‌های گرد، ادامه سنت اخیر طراحی شرکت است. همان زبانی که تقریبا روی دیگر محصولات جدید شرکت یعنی Cکلاس و حتی Eکلاس نیز دیده می‌شود. بنزی‌ها در این زمینه کاملا هوشمندانه عمل کردند و خیلی زودتر از رقیب سنتی‌‌شان یعنی ب‌ام‌و سری 5، محصول جدید را روانه بازار کردند. مدیر اجرایی شرکت وقتی از این خودرو در نمایشگاه دیترویت امسال رونمایی شد، گفت که این خودرو آخرین دستاوردهای فنی شرکت را به نمایش گذاشته است. ادعای او چندان گزاف نبود. شرکت تنها برای ساخت این خودرو 48 ماه وقت صرف کرد و بیش از 12 هزار قطعه جدید را ساخت. مدل‌های اولیه پروتوتایپ بیش از 12 هزار کیلومتر تست شدند. البته راستش را بخواهید برنامه بنزی‌ها ساخت یک Eکلاس برای مشتریان قدیمی نیست. شرکت در درازمدت به برنامه تولید نمونه بدون راننده آن فکر می‌کند.
نظر نهایی
باید اعتراف کرد که ولوو S90 T6 چیزی فراتر از انتظارها ظاهر شده است. تا پیش از این مدام تصور می‌شد سوئدی‌ها تمام تمرکز خود را روی ایمنی گذاشته‌اند ولی حالا می‌بینیم که با یک سدان نه‌چندان گران، رقبای سرشناس آلمانی و آمریکایی‌اش را از راه به در کرده است. اما سوال این است که پس چرا اس90 بازارهای جهانی را یک‌جا به تسخیر خود در نمی‌آورد؟ دلیلش ساده است؛ سوئدی‌ها هنوز باب میل خودشان طراحی می‌کنند. یعنی همان سبک سنتی و خسته‌کننده. راستش را بخواهید از مرسدس‌بنز انتظار بیشتری می‌رفت. E300 برای چهار نسل خاطره‌انگیز بوده و شایسته نبود که این‌گونه توسط تازه‌واردهای غربی مورد تهاجم قرار بگیرد. اما فارغ از کمبودهایش، او هنوز یک بنز است و حس و حال لوکس منحصر به فردی دارد که در هیچ خودروی دیگری تجربه نمی‌شود. کادیلاک هم نشان داده که به‌حق تجملی‌ترین برند خودروسازی آمریکاست. در نبود نام‌های قابل رقابت، جنرال‌موتورز (مالک برند کادیلاک) با صرف وقت و هزینه فراوان یکی از تحسین‌شده‌ترین سدان‌های خود را معرفی کرد. غافل از آنکه سی‌تی6 به دلیل ابعاد کشتی‌وارش تنها در بازار بومی آمریکای شمالی است که خریدار دارد. در حقیقت نه در اروپا و نه در آسیا فضایی برای جولان این غول 5 متری پیدا نمی‌شود.
رو‌در‌روی هم
در دنیای واقعی جایی برای تعارف و ملاحظه‌کاری نیست. شرکت‌ها برای تسخیر مشتریان رقیب دست به هر کاری خواهند زد. اغلب ساختار کلی این‌گونه خودروها به‌صورت «موتور جلو- دیفرانسیل عقب» است. ساختاری که کادیلاک و مرسدس به خوبی آن را رعایت کرده‌اند. اما عجیب آنجاست که ولوو سراغ ساختار چشمگیر «موتور جلو-دو دیفرانسیل» رفته است. طول، عرض و ارتفاع 4963، 1890 و 1443 میلی‌متری این خودرو نیز در نوع خود قابل توجه است چراکه ما در بنز شاهد ابعاد 4699، 1392 و 1397 میلی‌متری هستیم. تنها کادیلاک است که درست مانند یک سدان فول‌سایز عمل کرده و با اندازه 5182، 1880 و 1471 میلی‌متری‌اش مانند لوکس‌های تجمل‌گرا ظاهر شده است. رقبای آمریکایی و آلمانی از مکانیزم پرخوران «توربوشارژر» برای تقویت پیشرانه‌هایشان استفاده کرده‌اند. ولی باز هم حریف سوئدی حیرت‌انگیز ظاهر شده و از ترکیب فوق‌العاده «توربوشارژر و سوپرشارژر» بهره گرفته است. بنا بر این جای تعجبی ندارد که اس90 توانسته 316 اسب‌بخار نیرو در 5700 دور در دقیقه و 400 نیوتن‌متر گشتاور در 2200 دور در دقیقه را از موتوری که تنها 2 لیتر حجم دارد بیرون بکشد. سی‌تی6 با همین حجم موتور توانسته 265 اسب‌بخار نیرو در 5500 دور در دقیقه و 400 نیوتن‌متر گشتاور در 3000 دور در دقیقه را فراهم کند.
دست آخر ای300 را می‌بینیم که او نیز با یک پیشرانه 2 لیتری آمده ولی نتوانسته بیش از 241 اسب‌بخار نیرو در 5500 دور در دقیقه و 370 نیوتن‌متر گشتاور در 1300 دور در دقیقه به دست بیاورد. در قسمت جعبه‌دنده شاهد آن هستیم سوئدی‌ها و آمریکایی‌ها از جدیدترین فناوری ساخت گیربکس یعنی تولید بلوک 8 سرعته اتوماتیک استفاده کرده‌اند. اما مهندسی آلمان‌ها خودش را جایی که باید نشان می‌دهد و آن نصب یک گیربکس 9 سرعته اتوماتیک است. درباره سیستم تعلیق هر شرکت برای خود ساز خودش را می‌زند. کادیلاک سراغ بازوهای کنترلی، فنر لول سنتی، میله ضد لغزش و نوارهای چندپیونده رفته است. مرسدس‌بنز نیز ترجیح داده ابتدا از نوارهای چندپیونده در محور جلو استفاده کند و سپس سراغ بازوهای کنترلی تنظیم‌شونده با فنر لول سنتی برود. میله‌های جاذب ضربه نیز در محور عقب دیده می‌شوند. ولوو در این زمینه کمی شلوغ‌کاری کرده و به‌صورت ترکیبی از سازه‌های بازوی کنترلی، فنر لول، اهرم چندپیونده قابل تنظیم، فنر شمش و جاذب ضربه بهره برده است. سدان زیبای آمریکایی‌ها برای توقف از دیسک‌های 320 و 314 میلی‌متری در چرخ‌های جلو و عقب خود استفاده کرده است. آلمان‌ها سراغ دیسک‌های با عرض بیشتر 342 میلی‌متری در جلو و با عرض کمتر 300 میلی‌متری در عقب رفته‌اند. سوئد در این زمینه نیز باز هم پیشرو ظاهر شده و از بزرگ‌ترین سایز دیسک‌های جلو و عقب که به ترتیب 345 و 320 میلی‌متری هستند بهره گرفته است. انتخاب لاستیک توسط ولوو نیز جالب توجه بوده است.
آنها برای ویرایش جدید اس90 از تایرهای 255.35 میلی‌متری 20 اینچی پیرلی مدل P Zero استفاده کرده‌اند. مرسدس‌بنز حرفه‌ای‌تر عمل کرده و این‌بار با نصب تایرهای 245.45 میلی‌متری در جلو و 275.40 میلی‌متری در عقب هر دو جفت 18 اینچی از برند دانلوپ مدل SportMaxx، کمی به لذت سواری افزوده است. در آخر سی‌تی6 را می‌بینیم که با لاستیک‌های 245.45 میلی‌متری 19 اینچی گودیر مدل Eagle Touring خود یاد و خاطره سی‌تی‌اس را زنده کرده است. این آمریکایی با وزن 1765 کیلوگرمی‌اش می‌تواند صفر تا صد را در 4/ 6 ثانیه طی کند. مرسدس‌بنز ای300 با همین وزن صفر تا صد را در 5/ 6 ثانیه می‌رود. اما ولوو اس90 با وزن بیشتر 1881 کیلوگرمی صفر تا صد را با رکورد بهتر 6/ 5 ثانیه طی خواهد کرد. سرعت نهایی سدان سوئدی‌ها 230 کیلومتر در ساعت است. در حالی که سرعت نهایی محصولی آلمان‌ها از 220 کیلومتر در ساعت نیز تجاوز نمی‌کند. تنها رقیب اس90 کادیلاک است که با سرعت نهایی 248 کیلومتر ساعتی زهر خودش را ریخته است. دست آخر بد نیست بدانید که قیمت این خودرو در بازارهای جهانی 69 هزار دلار است. بنز ای300 چیزی حدود هزار دلار از آن گران‌تر است و ولوو اس90 هم با قیمتی 66 هزار دلاری واقعا مقرون به صرفه به نظر می‌رسد. جالب آن است که گارانتی این سوئدی 4 سال و بدون محدودیت کیلومتری ثبت شده است. آلمان‌ها چهار سال و تا حدود 80 هزار کیلومتر گارانتی دارند و آمریکایی‌ها نیز 6 سال و تا حدود 112 هزار کیلومتر.