به گزارش خودرونگاران ،روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم محمدرضا نجفی‌منش عضو انجمن قطعه‌سازان تهران، آورده است: انعقاد قراردادهای قطعه‌سازی این چنینی با کشورهای خارجی و همچنین در نظر گرفتن صادرات 30 درصد محصولات دستاورد بسیار خوبی برای کشور است که این‌گونه اقدامات می‌تواند تا حدود زیادی کمک به توسعه صنعت خودروسازی کشور کند.
جوینت شدن با کشورهای خارجی باعث انتقال فناوری به ایران می‌شود و همچنین زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا آن کشورها در منفعت حاصله در ایران سهیم شوند. یکی دیگر از نکات مثبت این قرارداد سرعت اجرای آن است که قرار است در سال آینده برنامه‌های تولید قطعات آغاز و همزمان هدفگذاری‌های صادراتی نیز دنبال شود. برخی از خودروسازان بر این باورند که یکی از دلایل اصلی بالا بودن قیمت نهایی خودرو مربوط به قیمت بالای قطعات است، اما به اعتقاد من چنین نیست.
نرخ قطعات تولیدی به نرخ ارز، تورم، افزایش حقوق ودستمزد کارگران و به طور کلی نهاده‌های اولیه بستگی دارد. به طور کلی هزینه‌های جمعی تولید مانند سود بانکی و نرخ ارز در قیمت نهایی خودرو تاثیرگذار است که اگر این موارد متعادل شود، قیمت خودرو در کشور کاملا رقابتی و مناسب می‌شود. در کارخانه‌ها بیش از 50 نوع قطعه ساخته می‌شود که دو تا سه قطعه آن زیان‌ده هستند و قصد داریم قیمت آنها را هم در بازار و هم در شرکت‌های خودروسازی افزایش دهیم.
بهترین مقیاس برای تعیین قیمت، بازار است و باید اجازه دهیم خود بازار قیمت‌ها را تعیین کند تا این روند به صورت منطقی و بدون آسیب صورت پذیرد. یکی از راهکارهای اساسی در راستای توسعه صنعت قطعه‌سازی در کشور ادغام قطعه‌سازان کوچک است که نبود بستر فرهنگی مهم‌ترین عامل عدم ادغام‌پذیری آنهاست. با رفع موانع فرهنگی و تشویق واحدهای قطعه‌سازی کوچک به ادغام می‌توان شاهد تحولی عظیم در صنعت قطعه‌سازی ایران بود.
خودروسازان داخلی می‌توانند به عنوان بهترین مشوق برای قطعه‌سازان کوچک تلقی شوند و از طریق جوینت شدن با واحدهای قطعه‌سازی و تسهیل در انعقاد قراردادها با قطعه‌سازان ادغام شده نقش بسزایی در انجام این فرایند داشته باشند.
کاهش هزینه‌های تولید، افزایش تیراژ تولید، ارتقای سطح کیفیت طراحی قطعات و رشد صادرات از جمله مزایای ادغام پذیری واحدهای قطعه‌سازی کوچک به شمار می‌روند. با انجام این ادغام به طور قطع شرکت‌های خارجی تمایل به انعقاد قرارداد و همکاری با قطعه‌سازان داخلی را دارند، البته انجام این ادغام در ورود قطعات داخلی به بازارهای جهانی و رقابتی بی‌تاثیر نیست و با این عمل میزان صادرات قطعات در کشور با رشد بسیاری همراه می‌شود.
راهکار پیشنهادی ما به قطعه‌سازان کوچک ادغام‌پذیری با واحدهای کوچک‌تر است، در غیر این صورت باید با قطعه‌سازان بزرگ‌تر و بین‌المللی ادغام شوند، چرا که با عدم انجام آن به مرور زمان از چرخه صنعت قطعه‌سازی حذف خواهند شد. به هر حال باید گفت که ما شاهد پیشرفت‌های خوبی در صنعت خودرو با مشارکت فرانسوی ها بودیم و می‌توان گفت که فرانسوی‌ها در پسابرجام در صنعت خودرو ایران پیشرو بوده‌اند.
نکته‌ای که در قراردادهای خودرویی امضا شده میان خودروسازان ایرانی و فرانسوی مطرح می‌شود، موضوع عمق بخشیدن به ساخت قطعات داخل و صادرات این تولیدات است. در آخرین قرارداد هم موضوع صادرات قطعات به عنوان‌بندی از این قرارداد در نظر گرفته شده که بسیار حائز اهمیت بوده و می‌تواند به افزایش کیفیت قطعات تولید داخل بیانجامد. امروزه قطعه‌سازان آمادگی کامل برای تامین قطعات خودروهای خارجی و داخلی‌سازی آن را دارند.
البته این مهم در ابتدا مقداری زمانبر خواهد بود، ولی با گذشت زمان انجام داخلی سازی قطعات تسریع خواهد یافت. داخلی سازی قطعات خودروهای خارجی خواسته وزارت صنایع و معادن، خودروسازان و قطعه سازان است، البته انجام آن نیاز به همکاری مشترک بین این سه نهاد مذکور را دارد تا زیرساخت‌های آن تکمیل شود.
خودروسازان خارجی و داخلی بر مبنای ارزیابی‌های انجام‌شده اقدام به انعقاد قرارداد به قطعه‌سازان مورد تایید خود می‌کنند، بنابراین هیچ گونه اجباری در انعقاد قرارداد طرف‌های خارجی و داخلی با قطعه ساز خاصی وجود ندارد.