به گزارش خودرونگاران به نقل از ایلنا، بهرام شکوری در مورد آخرین جزییات تجارت ایران و ژاپن گفت: ژاپن یکی از کشورهای پیشرفته صنعتی دنیا است و همان طور که میدانید، خودروسازهای فعال در ژاپن، شرکتهای بین المللی بوده که 75 درصد محصولشان را در بازار جهانی به فروش میرسانند.
رئیس کمیته مشترک ایران و ژاپن در خصوص ابزار امیدواری سفیر ژاپن درباره همکاری دو کشور در عرصه خودرو، بیان داشت: جناب سفیر درست میگویند. طبیعتا به واسطه این که بخشی مهمی از بازار فروش ژاپنیها در بازار آمریکا است و شرکای آمریکایی دارند و به نوعی سرمایه گذاری های مشترکی با آمریکا دارند، طبیعتا تا تحریمها برداشته نشود، امکان حضورشان در بازار وجود ندارد اما به طور کلی یکی از انتخابهای خوب کشور برای همکاری، در کنار خودروها وارداتی چینی، میتواند ژاپن باشد زیرا این کشور یکی از کشورهایی است که میتواند صنعت خودروسازی کشور را متحول کند؛ به شرط آن که این علاقمندی در آنها وجود داشته باشد، توافق برجام صورت گیرد و تحریمها برداشته شود.
وی با انتقاد از سقف واردات خودرو، خاطرنشان کرد: مشخص نیست مبنای این اعداد و ارقام چیست اما در بازه 10 تا 20 هزار یورویی نیز محصولات ژاپنی امکان حضور در بازار ایران را دارند اما بنظر میرسد باید مقداری تعدیل در این قیمت گذاریها شکل گیرد زیرا وقتی این موضوع ( محدودیت قیمت) اعمال شود، عملا افراد به این سمت سوق داده میشوند که خودروی چینی بیکیفیت خریداری کنند.
عضو اتاق بازرگانی در ارتباط با پیش بینی بازار خودرو اظهار داشت: عرضه و تقاضای خودرو در کشور (با یکدیگر) هم خوانی ندارد و میزان تولید ما با میزان تقاضای ما متناسب نیست. متاسفانه خودروهایی که در داخل تولید میشوند، کیفیت لازم را ندارند و به لحاظ قیمتی بسیار گرانتر از خودروهای خارجی هستند. در دنیا و در پاسخ به سوالی که توانایی صادر کردن چه محصولی را داریم، گفته میشود هر محصولی که مشتری بخواهد؛ اما در بعضی محصولات که به مسائل محیط زیستی یا جان انسانها بازمیگردد، باید استانداردهای لازم رعایت شود و خودرو نیز از همین محصولات است و نمیتوان مماشات کرد، به عنوان مثال تلفات یک ساله پراید برابر با تلفات کل معادن در دنیا است.
وی در مورد روابط این و ژاپن افزود: قدمت روابط اقتصادی و سیاسی ما بسیار زیاد است و همان طور که مستحضر هستید، سال 97 یا 98، 90 سالگی روابط سیاسی-اقتصادی خود با ژاپن را جشن گرفته و این موضوع نشان دهنده آن است که ارتباط ما قدمتی نزدیک به یک قرن دارد. مردم و دولت ژاپن بسیار علاقمند به همکاری با ایران هستند و مجموعه کشور ما، جایگاه استراتژیکی در منطقه دارد و از دید من میتواند هاب تولید و صادرات انواع محصولات به کشورهای منطقه شود.
شکوری با اشاره به استراتژیک بودن موقعیت ایران در خاورمیانه، بیان کرد: 12 درصد از اقتصاد و 8 درصد از جمعیت دنیا در اطراف ما قرار دارند که متاسفانه اکثرشان درگیر جنگ شده و ویرانیهایی در کشورهایی نظیر یمن، افغانستان، سوریه و عراق به بار آمده است که تمام این کشورهای همسایه نیازمند انواع محصولات هستند. این جذابیت برای هر کشور و شرکتی در اشل جهانی وجود دارد که خواستار همکاری باشد و در این منطقه تولید را انجام دهد و ایران را هاب صادراتی برای کشورهای منطقهای قرار دهد که دارای 600 میلیون نفر جمعیت هستند.
شکوری در ارتباط با موانع واردات از ژاپن اظهار کرد: طولانی بودن بعد مسافت با ژاپن، از مهم ترین موانع است اما مسئله مهمتر که در حال حاضر مانع واردات شده است، تحریمها هستند که سبب شده ارتباط با کشورهای منطقه بیشتر شوند. در گذشته ما با کشورهای اروپایی بیشتر در ارتباط بودیم اما به نظر میرسد با توجه به قدمت و تکنولوژی به کار رفته در محصولات تولید ژاپن، ما میتوانیم صادرات بسیاری از محصولات خود را به این کشور داشته و در ازای آن، از نوآوری ها و تکنولوژی های روز دنیا، از (تولیدات) این کشور بهرهمند شده و انواع محصولاتی که در کشور امکان تولید آن وجود ندارد را از این کشور تامین کرده یا سرمایه گذاری مشترک با این کشور انجام دهیم.
وی در خصوص زمینههای همکاری مشترک ایران و ژاپن گفت: در حوزه توسعه فناوری، حمل و نقل ریلی و زیرساختها، خودروسازی، گردشگری و میادین گازی و بسیاری صنایع امکان استفاده از ظرفیت ژاپنیها وجود دارد.از سویی، ژاپن نیز در حوزه واردات فرش ایرانی، فرش ماشینی، خاویار، زعفران، پسته و بسیاری از خشکبار، میگو و خرمای ایرانی فعال است و در حال حاضر نیز به صورت غیررسمی، صادرات از ایران شکل میگیرد اما طبیعتا با برداشته شدن تحریمها، شاهد ارتقای سطح مناسبات با ژاپن خواهیم بود.
رییس کمیته بازرگانی مشترک ایران و ژاپن اظهار داشت: در حال حاضر ارتباط تجاری رسمی با ژاپن وجود نداشته و این میزان در سال میلادی جاری، پایینتر از 30 میلیون دلار بوده که بیشتر از سوی ژاپنیها و بصورت واردات شکل گرفته است زیرا بخش عمدهای از صادرات ما، نفت بود و صادرات غیرنفتی ما، میزان قابل توجهی را به خود اختصاص نمیداد.