به گزارش خودرونگاران، سیتروئن ژیان یکی از خودروهای کوچک است که توسط سیتروئن، از سال 1967 تا 1983 تولید می شد.ژیان خودروی کوچکی بود که متناسب با ترددهای درون شهری و برای تامین نیاز یک خانواده کم جمعیت با حداقل قیمت و هزینه نگهداری طراحی شده بود. محبوبیت زیاد این خودرو به دلیل قیمت ارزان و مصرف بسیار کم بنزین آن بود.

تولید این خودرو در ایران از اواخر دهه 1340 در شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل (سایپا) آغاز و برای سال ها در یک مدل و به صورت سواری هاچ بک تولید می شد اما پس از سال 1353 بر تنوع مدل ژیان های تولیدی افزوده شده و مدل وانت این خودرو با نام "ژیان مهاری" و "ژیان پیکاپ" (وانت اتاق دار) تولید شد.

این خودرو به نوعی رقیب "پیکان" تولیدی در شرکت ایران خودرو بود. البته ژیان کوچک تر از پیکان بوده و به دلیل حجم موتور پایین تر، قیمت کمتری نیز نسبت به پیکان داشت. در اوایل تولید این خودروها در ایران، پیکان به قیمت حدود 17 هزار تومان و ژیان به قیمت حدود 12 هزار تومان به فروش می رسید.

پایین بودن حجم (قدرت) موتور ژیان موجب شده بود که این خودرو از توان لازم برای حرکت در خیابان های سربالایی برخوردار نباشد به همین دلیل خانواده هایی که از وضع مالی مناسب تری برخوردار بودند پیکان را به ژیان ترجیح می دانند به ویژه آنکه ژیان چندان مناسب تردد در جاده های بین شهری نبود.

 یکی از ویژگی های مثبت ژیان، سیستم تعلیق منحصر به فرد این خودرو در مقایسه با تکنولوژی روز آن زمان بود. سیستم تعلیق این خودرو بصورت دو استوانه است که در زیر خودرو قرار دارد. در واقع این دو استوانه حکم نوعی کمک فنر را داشت که در طول خودرو قرار گرفته و هر کدام از استوانه ها به یکی از چرخ ها متصل می شود.

بخاطر استفاده از همین سیستم تعلیق، سواری ژیان در موانع و دست اندازها تا حد زیادی نرم و راحت بود و از تکانه های شدید خودرو در جاده های ناهموار خبری نبود. ویژگی منحصر به فردی که البته در پیکان تولیدی آن زمان وجود نداشت.

با وجود مزایای ژیان تولید این خودرو پس از سال 1357 به تدریج متوقف شد به گونه ای که شرکت سایپا رنو 5 را جایگزین این خودرو کرد. پس از آن نیز پراید جایگزین رنو 5 شد.

یکی از نکات جالب درمورد این خودرو صادرات ژیان به امارات در دهه‌ ۵۰ بود که از طریق گمرک خرمشهر خودروهای ژیان به ابوظبی صادر می شدند .